Երեկոյան Եռաբլուրից դուրս էի գալիս, արդեն բավական ցրտել էր, երբ զոհված տղերքից երկուսի հայրերին տեսա:
Երկու տղերքի մասին էլ ռեպորտաժ եմ պատրաստել, երկուսի ընտանիքներին էլ ճանաչում եմ:
Բարևեցի, որպիսությունները հարցրեցի.
-Գործից ՏՈՒՆ ենք գալիս, Արամ ջան,- ի պատասխան ասեց Մխոյի պապան ու Վարդանի պապայի հետ գնացին իրենց էրեխեքի մոտ:
Հայրերի ցավն ուրիշ ա, հայրերի լուռ ցավը կրկնակի ա…
Արամ Գևորգյան
