Tert.am Life-ն այս անգամ անդրադարձել է դերասանուհի Ժաննա Վելիցյանի մանկության դրվագներին:
-Ինչպիսի՞ երեխա եք եղել, ի՞նչ են պատմում:
-Մայրս պատմում է, որ փոքր ժամանակ այն աստիճան խելոք երեխա եմ եղել, որ անգամ կոնֆետի թուղթ տար ձեռքս, ժամերով կխաղայի դրանով, ու լաց չէի լինի: Ոչ ոքի նեղություն չեմ տվել, անգամ շատ հեշտ եմ ծնվել: Շատ սիրուն երեխա եմ եղել, շատ փոքր քիթ եմ ունեցել:
-Դասերից փախել ե՞ք:
-1 կամ 2 անգամ եմ փախել դասերից: Շատ եմ սիրել դպրոցը: Մի անգամ ինձ ասել էին, որ վաղը դպրոց չեմ գնալու, շատ ծանր էի տարել, նեղացել էի: Առավոտյան շուտ արթնացել ու ինքնուրույն պատրաստվել էի, մազերս ծուռ էի կապել:
-Ամենասիրած խաղը:
-Ռեզին էի սիրում խաղալ, «Գործնագործ» և տիկնիկներով էի շատ սիրում խաղալ, ֆանտազիաս լավ էր աշխատում, ընտանիքներ էի կազմում, սցենարներ էի հորինում տիկնիկների կյանքի հետ կապված:
-Դրսում խաղալիս վնասվածքներ ստացե՞լ եք:
-Միշտ: Ոտքերս, թևերս, ամբողջ մարմինս միշտ եղել է վերքերի մեջ: Շատ էի ընկնում ու վնասվում:
-Բուլինգի ենթարկվե՞լ եք, թե՞ ենթարկել:
-Ինքս երբեք չեմ ենթարկել, բայց բուլինգի ենթարկվել եմ: Երբ Ստեփանավան քաղաքից տեղափոխվեցի մեր գյուղ, գյուղում խոսում էին բարբառով, իսկ Ստեփանավանում՝ գրական հայրերնով: Երբ գյուղում խոսում էի գրական հայերեն, բոլորը ծաղրում էին ու ես չէի հասկանում ինչու: Հետո սովորեցի գյուղի բարբառը:
-Մանկության ընկերը:
-Մանկության ամենամոտ երկու ընկերուհիներս Նաիրան և Վերգինեն են: Ես անչափ շնորհակալ եմ նրանց իմ մանկության մաս կազմելու և առ այսօր ինձ հետ քայլելու համար:
-Ավագ եղբոր կամ քրոջ հագուստով դպրոց գնացե՞լ եք:
— Ոչ: Ես ունեմ 2 եղբայր, ես միջնեկն եմ: Գուցե, եթե ունենայի քույր նման դեպք լիներ: Մայրս միշտ առանձնահատուկ հագուսներ էր գնում ինձ համար:
-Չսիրած ուտելիքը:
— Միակ չսիրած ուտելիքը փոքր տարիքից առ այսօր սունկն է:
-Տանը մենակ մնացե՞լ եք:
-Իհարկե, շատ անգամներ, բայց մի անգամը կառանձնացնեմ, որովհետև շատ-շատ էի վախեցել սեփական ֆանտազիաներիս զոռ տալու արդյունքում:
-Դպրոցում չսիրած ուսուցիչը:
-Դպրոցում չսիրած ուսուցիչ չեմ ունեցել: Եղել են ուսուցիչներ որոնց պակաս եմ սիրել, բայց չսիրած չի եղել:
-Մանկության վախերը:
— Փոքր ժամանակ սարսափել եմ մահացած մարդկանցից ու ինքս էլ հաղթահարել եմ այդ վախը: Վախեցել եմ նաև միայնակ մնալուց: Ու շատ-շատ վախենում էի էն մտքից, որ մամաս կարող է էլ չլինել:
-Մանկապարտեզում պատժվե՞լ եք:
— Քանի որ շատ խելոք երեխա եմ եղել, հետևաբար ՝ ոչ: Ոչ մի պատիժ չեմ հիշում:
-Ամենահիշվող նվերը:
-Ամենահիշվող ու սիրելի նվերը իմ կատուն էր՝ փափուկ խաղալիքս, ու հայրիկիս Ռուսաստանից բերած բոլոր հագուստները: